Tijdklacht
Uit: J. van Vloten, Nederlandsche geschiedzangen, I, 1864, 341.
Oorspronkelijke bron: Geuseliedtboeck
Wt liefde hiet, Dicht ick dit liedt,
Cranck als een riet, gedrongen,
Want men hoort niet, Dan van verdriet,
Bij ouden, siet, en jongen,
Ieder wil gaen Zijn eyghen baen,
Nae zijnen waen vercreghen,
Daer door zy saen Niet moghen staen,
Op Christi plaen, te deghen.
Onkuysheyt bloot, Overdaet snoot,
Eyghenbaet groot, vol sonden,
Besiet, minjoot, Des werelts kloot
Heeft, inder noot, verslonden;
All’ eerbaerheyt, Nu wilt verspreyt,
Vertreden leyt, op aerden;
Ist vrou off meyt, Elck een die zeyt,
Van een quaet feyt t’aenvaerden.
De financy en dievery,
Siet men nu vry hanteren,
Zijn naesten hy Met list brengt by;
siet dees party regeren
Landen en steen, Schaepkens gemeen
Zy gaen vertreen, vermeten,
Met de wol reen Zy haer bekleen,
En ‘t vet met een zy eten.
Den vromen goet, Stort men haer bloet,
Men raest, men woet, ontsinnich,
Die Gods woort soet Hier bystant doet,
Moet inden gloet, seer vinnich;
Tyranny fel Regeert dat spel,
Dat sietmen wel, met claghen,
Elck is rebel, En doet ghequel,
die den vreed’ snel naejaghen.
Den afval zwaer Blijckt openbaer,
tKint en de vaer zijn twistich,
De moer, eenpaer, Teghen heur snaer
Twist meê aldaer, seer listich;
De Magistraet vrede verlaet,
En krijch aenvaet, gaet moorden
Zijn ondersaet, Met decksel quaet,
Dat hy weerstaet Gods woorden.
Prince ghe-eert, u doch bekeert
Tot God, en leert zijn leere,
U vleesch verheert, En ‘t quaet verteert,
Verjubeleert doch seere
U inden gheest, Den Heere vreest,
Ghehoorsaem weest zijn wetten,
Zijns woorts keest Smaeckt minst en meest,
Dat quaedt beest wilt verpletten.
Liefde vermacht al.