Op de nederlaag van Frederik Spinola
Uit: J. van Vloten, Nederlandsche geschiedzangen , II, 1864, 367-368.
Oorspronkelijke bron: (achter) Een tSamensprekinge van twee personagien, te weten Polytiek Verstant ende Partialen Sin . 1602. In: Bibliotheca Thysiana, Universiteitsbibliotheek Leiden.
Nu loeft den Heer met hert ende met sinnen,
Al die hier binnen woont in het Zeeusche pleyn,
Wilt lancks soo meer zijn ghenade bekinnen,
die hy wt minnen ons bewijst int ghemeyn;
Zijn kercke reyn hy vaderlijck bewaert,
Voor de Spaensche bloethonden fel,
Die ons, tot allen stonden snel,
Meynden te wonden wel,
Na haren boosen aert.
Sy sonden hier galleyen, groot van machten,
Daer door sy dachten ons te vernielen al,
Na ‘t Zeeus quartier was altemael haer trachten,
Om dat te smachten en brenghen gansch ten val;
Ses int ghetal, quamen sy stercklijck aen,
Maer God toonde zijn wondren claer,
En liet zijn winden dondren daer,
Om wt te sondren gaêr
Die ons wilden verslaen.
Met vreese groot werden sy al bevanghen,
Men sacher stranghen dry aenden Vlaemschen cant,
Veel bleeffer doot, dnader namen haer ganghen,
Met groot verlanghen, om te comen aen ‘t lant,
Maer Godes hant conden sy niet ontvliên,
Storm en wint, zijn dienaren, gaf
Hy bevel om te varen af,
En al dees scharen straf
Te doôn, na zijn ghebiên.
Twee vanden hoop werden van d’ oorlooch schepen
Cloeck aengegrepen en inden gront gheseylt;
Seignor gaf coop, om ghenade sy pepen,
Want inde nepen waren sy onghefeylt;
Hun wert ghedeylt sulcken ghenade slecht,
Ghelijck sy ons volck gheven, siet,
Want die en laten sy leven niet,
Hier om met beven stiet
Hen elck ins doots ghevecht.
De seste quam tot Calis met benouwen,
Anckers en touwen was wech met al den bras,
Spinola vernam, dat die een was behouwen,
Hy dochte trouwen die wel te crijghen ras;
Maer siet, sy was al daer sy blijven moest,
So wert hy zijn galleyen quijt,
Prijst God in dees contreyn wijt,
Die nu van schreyen zijt
Seer crachtelijck verlost.