Latijn. Vertaling: Frankrijk als vriend, niet als buur.
In 1635 sloten de Nederlandse Republiek en Frankrijk een defensief en offensief verbond tegen de gemeenschappelijke vijand, Spanje. Door Frankrijk over te halen de oorlog tegen Spanje te verklaren, hoopte de Republiek de eigen oorlogslast te verlichten. De koninklijke Nederlanden zouden tussen de Republiek en Frankrijk een zelfstandige staat vormen, als zij tenminste tegen de Spaanse koning in opstand wilden komen. Deden zij dit niet, dan zouden de Republiek en Frankrijk de koninklijke Nederlanden onderling verdelen langs de zuidgrens van Brabant en Limburg. Doordat rond het midden van de zeventiende eeuw het machtsevenwicht in Europa geleidelijk verschoof en Frankrijk de plaats ging innemen van Spanje als grote mogendheid, werd Frankrijk op den duur gevaarlijker voor de Republiek dan de Spaanse monarchie. In 1648 sloot de Republiek dan ook – tegen de zin van Frankrijk – vrede met Spanje. Sinds die jaren is bovenstaande spreuk een leidraad geweest in de buitenlandse politiek van de Republiek.