Lyck-dicht, Op ‘t overlijden van D. Coenradus Vorstius, Gewesen Professor der H. Godheydt, tot Leyden
Uit: Vondel, Werken , II, 426-427.
Joost van den Vondel
Nu rust hy, die versmaed in ballingschap moest leven;
En bonsde van ‘t Altaer, den Af-god van Geneven,
Dien grouwel, die ‘t vergift schenct uit een goude kroes,
En ‘t lieflijck aenschyn Gods, afschildert als de Droes;
Als hy d’aflooting, van soo meenig duysend Stammen
Ter helle stuurt, en pijnt, met eindeloose vlammen:
Na datse zyn tot quaed genoodsaect buiten schuld:
Op dat, quansuis, haer maet rechtvaerdig werd vervult.
Dit kon geleerdheyds roem, niet lijden sonder straffen,
Als hy den Cerberus driehoofdig hoorde blaffen;
Dies smeede hy ketenen, op dat hy temmen mocht,
Den uitgelaten vloeck van’t lasterlijck gedrogt.
Der hellen afgrond woed, en staet geweldig tegen,
braect dampen uit syn kolck, die hemel-hoog gestegen,
Beswalcken dich de lucht; op dat’t genade-rijck,
Dees goedheid niet, gemeen, bestrael een yegelijkc
De Vorst, nu afgestreên, gedwongen te vertrecken,
Voor broeder Esau vlucht, en keist uitheemsche plecken:
En volgt des waerheids spoor, op’t redelijcke pad:
Geeft God syn ziel: syn lijf de Vrederijcke stad.
I.v.V.