Hierges’ strooptocht in Noord-Holland
Uit: J. van Vloten, Nederlandsche geschiedzangen , II, 1864, 148-152.
Oorspronkelijke bron: Geuseliedtboeck
Een nieu liet soo wil ick singhen,
Wter harten alsoo fraey,
Hoe Papou Noort-Hollant meynde te dwingen,
Den seven-en-twintichsten deser May;
Maer ten woude haer niet ghelucken,
Soo zijt wel hadden ghedacht,
Haer raetslaghen braken onstucken,
En dat door Godts stercke macht.
Omtrent ses duysent voetknechten,
Met seven hondert ruyters te paert,
Meynden sy ‘t lant mede te bevechten,
Noorthollant hadden sy gepaert;
Opt verraet quamen sy aenloeren,
Dat sy van binnen hadden gestelt,
Omtrent vijfhondert boeren
Stonden tot haer hant ghestelt.
Een boer van Wochnum gheboren,
Een knaep van Jesebel bequaem,
Hadden sy tot capiteyn ghecoren,
Vier hondert knechten hier men aennaem,
Die in elck dorp souden branden,
Als de Spaengiaert quam voor de schans,
Ghekleet met roode zyde banden,
Maer verloren liep haer cans.
Diederick Sonoy, in corter stonden,
Heeft haest vernomen dese maer,
Hy heeft zijn posten wtghesonden,
In steden, dorpen, hier en daer;
Dat sy goede wacht souden houden
Op sulcke verraders al,
Niet alleen mannen, maer oock vrouwen,
Wanter veel waren int ghetal.
De steden en dorpen alghelijcke,
Swoeren malcanderen ghetrou,
Hoe sy vernamen de practijcke,
die daer nu ghelden sou,
En deden die schepen toerusten,
In alsoo corter stont,
Besetten alle havens en custen,
Teghen sulcken loosen vont.
Men ghinck die lansknechten halen,
Inde schanssen sterck en vast,
Die lantluyden altemalen,
Hebben op haer haspelen ghepast,
Haer vaendels sachmen vlieghen,
Ter eeren den prince fijn,
Zy wilden haer niet laten bedrieghen
Vanden Monick, op dit termijn.
De papisten quamen aenstrijcken
Voor de schansen aldaer,
De leus lieten sy daer blijcken,
Zy meynden ‘t lant was haer;
Den molen ginghen sy aensteecken,
Die te Schoorl stont, al by de kerck,
Hy was ghestelt tot een teecken,
Vande binnen-verraders sterck.
Zy gingen daer branden en stoken,
De binnen-verraders saten stil,
tVerraet was al ghebroken,
Zy creghen niet haren wil;
Haer capiteyn was ghevanghen,
Met al zijn lantsknechten meest,
Die papouwen, sonder verlanghen,
Zijn vertrocken seer bevreest.
Hoort toe wat men doe deden,
Met dese verraders vals,
Men ginck den capiteyn ontleden,
Eerst brack hem de duyvel den hals;
Dit is gheschiet waerachtich,
Veel menschen daer hebben byghestaen,
Alsulcken loon zijnse verwachtich,
Die haer vaderlant willen verraên.
Voorts de brantstichters te samen,
Worden al aen staken gheset,
Elck in zijn dorp by namen,
Om een ander te wachten bet;
Haer cornel ist ontloopen,
Met namen Pieter van Hoef,
Int eynt sal hy ‘t noch becoopen,
Wie sach zijn daghen sulcken boef!
Van Kersmis is dit verraet begonnen,
Amsterdam heeft dit ghewrocht,
Om sulcken peys hebben sy gheronnen,
Is dit den vreed’, die ghy altijt socht? –
Wy hebbent oock wel vernomen,
Dat met Noorthollant sou worden betaelt,
De boer is u te ghemoet gecomen,
De betalinghe had hy dra ghehaelt.
U belooninghe leyt in sacken,
Maer het is cruyt en loot,
Die kaesen zijn al ghebacken,
U te vitailleren in den noot;
Eerst moet ghy daervan gheven,
Twee daelders voor dat licent,
Dan meucht ghyse wel aenkleven,
En halen in uwe tent.
Och, Commandeur vol schanden,
Wilt ghy opwaken niet,
Wat dinck treckt ghy ter handen,
Des Heeren werck aensiet!
Houtop van sulcke stucken,
Wacht u voortaen hiernaer
De pincxsterbloem te plucken,
Denckt aen ‘t voorleden jaer.
Prince God, wilt ons bewaren
Voor dese bloethonden fel,
Die haer selven niet en sparen,
Om ‘t bloet te storten snel,
Laet doch u kercke groeyen,
Hier in dit Noort-quartier,
Wilt ons Prins met wijsheyt besproeyen,
En oock die Zeeuwen fier.