Hernando Pacheco te Vlissingen opgehangen
Uit: J. van Vloten, Nederlandsche geschiedzangen , II, 1864, 12-13. Oorspronkelijke bron: Geuseliedtboeck
Hoort toe, ghy mannen ende wyven,
Vaet den gheest na mijn verstant;
Desen druck soumen niet connen beschryven,
Diemen nu siet in Nederlant;
Daer en mach nerghens gheen goet passeren,
tSy te Vlissinghen of ter Veren,
Dat heeft den tienden penninck ghedaen,
Datmer soo vele siet spelen gaen.
Gheestelick ende wereltlick saen,
Als sy dit hebben vernomen,
Zijn daerom te hove ghegaen
En wederghestaen als vromen;
al wat zy seyden, hy zweech al stil,
Hy seyde: ick sal hebben mijnen wil,
Den tienden penninck sal wesen mijn,
Soo daer een God in hemel sal zijn.
Och broeders, wilt doch wel overdencken:
tGhebeurde op eenen paeschdach,
Datmen Vlissingen sou beschencken
Met een paeschlam, dat niemant en mach;
tWas een paeschlam van grooter moorden,
tWaren al basten van kempen-koorden,
Om te gaen rechten d’overicheyt saen,
tGhemeente en had niet vry gegaen.
Maer als de burghers dat vernamen,
Hoe men ghemeent en d’overheytsampt,
Woude ombrenghen al te samen
En helpen die borghers van kant, –
tGhemeente en beyde niet langhe,
Zy namen den capiteyn ghevanghen,
Maer die soldaten, cleyn en groot,
Schoten zy met kruyt en loot.
Die capiteyn, met moede fier,
Sprack tot die ghesellen fijn:
Laet ons doch niet treuren hier,
Maer liever vrolicken zijn;
Hy clam averecht opter leeren,
Hy riep: isser gheen gracy, Heeren? –
Hier is gracie op dit pas,
Als voor onse Graven was.