‘s Lands gesteldheid
Uit: J. van Vloten, Nederlandsche geschiedzangen , II, 1864, 103-105.
Oorspronkelijke bron: Geuseliedtboeck
Hollant, Zeelant, ghy edel prieel,
Al zijt ghy cleyn in u casteel,
Prijs hebt ghij boven schreven,
Dat ghij den bloedthont, tot zijn deel,
Den thienden niet wilt gheven.
De Staten van het Nederlandt
Hebben verworven groote schant,
Een Spaengiaert sy ontboden,
Te schatten, te scheeren, te stichten brant,
En den vromen te dooden.
Hy toonde haest zijnen boosen aert,
De graef van Egmont en Hoorn tsaert,
Met den adel, hy verpletten,
Hier waren de Staten níet in bezwaert,
Dat hy brack al haer wetten.
Het landt heeft hy gheperturbeert,
Welvaert en neeringh daer wtghekeert,
Zijn kist ghinck hy vol schrapen,
Veel maechden en vroukens ghevioleert,
Na de wijs der roomscher papen.
Hy heeft gheseyt dat hy hier quam,
Van ‘s Conincks weghen het lant innam,
Valschelijck heeft hy ‘t gheloghen,
sPaus beudel was hy, met moede gram,
sConincks landen bedroghen.
Hollant, Zeelant was wel ghemoet,
Coren de prins haer Stadt-houder goet,
Voor ‘t vaderlant te strijden,
In Godts naem, teghen ‘t spaensch ghebroet,
Dit moest den tyran lijden.
Nu hy Hollandt niet winnen can,
Zeelandt cost hem menighen man,
Voor Haerlem zijn zy doorsteken,
Nu moet hy loopen dees tyran,
Die zijn leet niet can wreken.
Hy is verloopen, gheeft niemant ghelt,
Is dit ghedaen als een vroom helt
Van den coninck ghecomen?
Ick denck wel neen, ‘t is anders gestelt,
Hy dient den Paus van Roomen.
Eenen paep hebben sy weer ghehaelt,
Opdat sal blijcken onghefaelt,
Dat sy zijn papen-knechten,
Daer al de werelt op heeft ghesmaelt,
Die voor haer swaghers vechten.
Maghercool, hertoch Erick siet,
Schouwenburch en missaeckt u niet,
Dat ghij dient ‘s paus geschoren,
Den duyvel om ghelt, sonder verdriet,
die ‘t Christenbloet versmoren.
Noch zijn die staten stom en doof;
Onder ‘t decksel vant Christen gheloof,
Laten sy het landt bederven,
Gheven de Spaengjaerts, tot een roof,
Des conincks schoone erven.
Edele heeren en staten fijn,
Siet hoe u landen verlaten zijn,
U coninck in Spaengien ghehouwen,
Opdat hy niet weten sal, wat fenijn,
En quaet sy int landt brouwen.
Ist voor u niet een groot oneer,
Dat ghij verlaet u eyghen Heer,
Laet dInquisicy regeeren,
Hoereerders en bogghers, ‘t blijck leyder te seer,
Die ‘t landt gantsch ruineeren?
Sit nu u coninck als een kint,
Hy can weêrcomen, dit versint,
Van u eyschen met reden,
Hoe hy als dan gheregeert vint
Zijn landen en zijn steden.
Weest niet langher soo obstinaet,
Maeckt vreed int lant, eert valt telaet,
En soeckt voor alle dinghen,
Het rijcke Gods, ‘t is Christi raet,
‘t Ander sal hy toebringhen.
Godt ons prince sal gheven cracht,
Ende beschermen, dach ende nacht,
De vromen hier op aerden,
Die zijn woordt houden in ghedacht,
‘t Leven daer naer aenvaerden.