De Spanjaarden steken de Zijpe over en houden huis op Schouwen
Uit: J. van Vloten, Nederlandsche geschiedzangen , II, 157-158.
Oorspronkelijke bron: Geuseliedtboeck
Och God, wilt doch vertroosten
De benauwde gemeente seer,
Geen hulp van Zuyd noch Oosten,
Dan alleene van Godt den Heer.
Antichrist, met zijn gesellen,
Rasen en woeden heel verwoet,
Godts uytverkoorne sy quellen,
En storten ‘t onschuldig bloet.
Gelijck men magh aenschouwen,
Aen den nieuwen Commandeur,
Die ‘t lant brenght in ‘t benouwen;
Sijn rijck heeft niet langh geduert.
De zee heeft hy verlooren,
Met haer steden groot van macht,
Zijn schepen geen victory oorbooren,
Tegen der Vlissingers kracht.
Een aenslagh dede hy maken,
Op ‘t lant van Schouwen fijn,
Om een hoecxken in zee te raken,
Maer ten sal niet gewonnen zijn.
Ten eersten heeft hy ingenomen
Brouwershaven, de schansse groot,
Daerna heeft hy sonder schromen,
Belegert Bommene minjoot.
Binnen Bommene drie vaendels lagen,
Al van des princen heyrkracht,
Die ‘t niet met wille opgaven,
Maer wederstonden met macht.
De Spaengiaerts lagen daer lange veure,
Om dat zy ‘t niet konnen winnen voort,
Sy stormden een heelen dagh deure,
Daer geschiede soo grooten moort.
Met gewelt sy daerin vielen,
Bommene, de schansse groot,
Sy moorden daer alsoo vele,
Men sagh noyt meerder noot.
De Spaeniaerts raesden soo seere,
Om haerder soldaten verlies,
Daerom spaerden zy niemant weere,
Maer jaeghden de Geus door de spies.
Prince, wilt exempel nemen
Aen dese soldaten goet,
Die daer lieten haer leven,
Voor ‘t vaderlant gestort haer bloet.