Op de dood van Requesens, 5 maart 1576
Uit: J. van Vloten, Nederlandsche geschiedzangen , II, 158-159.
Oorspronkelijke bron: Geuseliedtboeck
Requiem mogen wy zingen,
Over de ziele seer devoot
Van don Louys, laet ons volbringen,
Die daer is gebleven doot;
Jesuyten, wilt vigily verheven,
Franciscanen, wilt bidden alhier,
Ons gouverneur wil ons begeven,
En reysen na ‘t vagevyer.
In ‘t jaer ses-en-tseventigh verheven,
Den vijfden dagh van Meert,
Is don Louys gescheiden uyt ‘t leven,
Dat ons Papen soo seere deert;
Duc d’Alf is wegh gelopen,
Don Loys is gestorven hier,
Onse waer wil niemant meer kopen,
Wy komen in teringe schier.
Nu sullen de Geusen haer verblijden,
Van desen grooten afval,
Maer de Paus, tot gelegender tijden,
Een nieu gouverneur senden sal;
Hy sal ons niet heel verlaten,
Al schijnen wy desperaet,
Wy troosten ons selfs bovenmaten,
Al hoe qualijck dattet ons gaet.
Wy sullen ons weder vervrouwen,
Dat Ziericksee sal gewonnen zijn,
De Spaengiaerts staen ons by getrouwe,
Tegen alle der ketters fenijn;
Onse paus wil zijn rijck niet verliesen,
Daerom sal hy senden solaes,
Hy sal haest een gouverneur kiesen,
Spijt alle de Geusen dwaes.
Dat Vranckrijck wil accordeeren,
End’ maken daer pays en vree,
En de Hugenoten triumpheeren,
Dat doet ons herten soo wee;
Sy sullen de Geusen hulpe senden,
Tot onser grooter ruwijn,
Dat, waer wy ons keeren of wenden,
Onse macht gantsch en al verdwijn.
Hondert zielmissen willen wy lesen,
Voor de ziel van onsen Commandeur,
Alle heyligen aenroepen by desen,
Om Christum ons te bidden veur,
Dat hy de ketters wil uytroeyen,
Ende ons trouwelijck bystaen,
Op dat zy niet langer en groeyen,
Die ons Misse heel tegenstaen.