Twistgesprek tussen de koning en de Nederlanden, na de vogelvrijverklaring van Oranje
Uit: J. van Vloten, Nederlandsche geschiedzangen , II, 1864, 259-260.
Oorspronkelijke bron: Geuseliedtboeck
Koning:
O ghy Nederlanden seer fel,
Waerom valt ghy my dus rebel,
En, teghen my alsoo weerspandich,
Voert ghy den crijch, seer onverstandich?
Nederlanden:
O coninck, wy weten seer wel,
Dat ghy altoos, hoort mijn vermel,
Neerstich wtspreyt, al met verlanghen,
U net oms ons daerin te vanghen.
Koning:
Ick heb u in u Nederlant
Mijn gouverneurs tot troost ghesant
Die ghy altsamen hebt verstooten,
En hielt met ‘s princen bontghenooten.
Nederlanden:
Duckdalf, dat was een ouden boef,
Die niet en quam tot ons behoef,
Hy was soo vol van onghenaden,
Met bloed kond’ hy hem niet versaden.
Koning:
Wat docht u dan van don Lowies,
Was die niet ws conincks commies,
Van my ghesonden in dees landen?
Maer gaeft u niet in zijnen handen.
Nederlanden:
Zijn leven oock en was niet reyn,
God nam hem wech wt d’aertschen pleyn,
Hy was oock bitter ende nydich,
Op ons arm volck oock seer partydich.
Koning:
Ghy zijt wel weert wat u gheschiet,
Dat ghy u niet wel en beriet,
Doen ick u sant ander vasallen,
Daer ghy afhielt oock niet met allen.
Nederlanden:
Don Jan, die hebben wy ontfaen,
Maer had een schaepsvel aenghedaen,
En doe hy ons begon te wieghen,
Sachmen dat hy ons wou bedrieghen.
Koning:
Millos diablos moeten saen,
U wech-voeren wt deser baen;
Daerom salt uwe prins becoopen,
De doot sal hem haest overloopen.
Nederlanden:
Ons prins en is maer eenen man,
Veel helpen hy ons niet en kan,
Maer soo ghy hem brenght om het leven,
Daer sal noch menich paep om sneven.
Koning:
Zoo menich star, siet, alsser staet,
Zoo menich ruyter en soldaet
Sal ick int landt hier nedersinden,
Om u altsamen te verslinden.
Nederlanden:
O coninck, ghy lastert den Heer,
Want ghy en hebt doch gheen macht meer,
Dan u van Godt en is ghegheven,
Die u voor ons noch sal doen beven.