Op de komst van Leicester
Uit: A. Valerius: Nederlandtsche Gedenck-clank , 1943 (herdrukt naar de oorspronkelijke uitgaaf van 1626), 142.
O Heer, die daer des hemels tente spreyt
Het schuymig woedig meyr kond maken stille,
End’ wat op aerd’ is heb alleen bereyt,
End’ alles doet naer uwen lieven wille.
Wy slaen het oog, tot u omhoog,
die ons in ancxst en noot,
Verlossen kont, tot aller stont,
jae selfs oock vande doot.
Als ghy (o vrome!) dickwils hebt gesmaeckt,
Vermaeckt u nu vry dat’t u herte raeckt.
Looft God den Heer met singen ende spelen,
End’ roept vry uyt te saem met luyder kelen.
Hadd’ ons de Heer (Hem sy de eer)
Alsoo niet bygestaen,
Wy waren lang (Ons was soo bang)
Al inden druck vergaen.