Lofzang op de slag bij Nieuwpoort
Uit: J. van Vloten, Nederlandsche geschiedzangen , II, 1864, 353-355.
Oorspronkelijke bron: Geuseliedtboeck
tGulde Jaer sestien hondert,
July den tweeden dach,
Heeft God zijn kracht ghetoont
tWelck menich mensch verwondert,
Want in desen veltslach,
En wert niemand verschoont,
Hoe edel gheparsoont;
Ieder moest de kop bieden,
Lustich vallende an,
Gheen moest aen weêrzy vlieden,
Elck street als een crijchsman.
Graef Maurits van Nassouwen,
Rydend’ als een vroom helt,
Gaf de soldaten moet,
Segghende, dat sy souwen
Haer kloeck quyten int velt,
Want ‘t koste lijf en goet;
En sprack op staende voet:
Siet hier de plaets om vechten,
De zee hebdy aldaer,
Strijt kindren als lantsknechten,
Ick wil u zijn een vaer.
tVolck is moedich en rustich
Tot den vyant ghetreên,
Die hem deed deysen wat,
Graef Lod’wijcx crijchslien lustich
hem op d’oude plaets deen
Wederom keeren rat,
Graef Ernst volck stont plat;
De nieu Geusen niet en weken,
Neemt moet! Mons. Veer riep;
Gent quam ter zijd’ gestreken,
Wiens ruyt’rij niet en sliep.
Zijn Excellentie vrome
Stelden ‘t casquet opt hooft,
En sprack: mannen ‘t is tijt,
Dat men gheen doot moet schromen,
Godt almachtich ghelooft
Zal ons helpen met vlijt.
Elck troup viel aen den strijt;
En hebbense soo geslaghen
Den vyandt in de vlucht,
Die hem van dees neerlaghe
Grootelijcks vint beducht.
Daer en op ander plaetsen
Schier thienduysent man bleef,
Wel twee duyst aen ons zijdt,
Soo ghinght daerop een caetsen,
Elck voor d’ander aendreef,
Om den buyt en ‘t profijt,
Spijt paep Jan diet benijt;
Albartus, aertzhertoghe
Van Oostenrijck, doen sach
Zijn doot schier mee voor ooghen,
tWas hem een hart ghelach.
Veel edelen en heeren,
Meer dan men noemen mach,
Zijnder gebleven doot,
Soo ginght op een schaepscheeren,
tBleeffer meest aende pan;
Men hieu, men stack, men schoot,
Den Admirant hem boot
Ghevanghen, die dick smaelden
Op den hollantschen kaes,
Die hy wel dier betaelden,
Want ‘t was vant nieuwe graes.
Comt eens, Jantgiën van Spangiën,
Alst u lust wederom,
En deckt den Geus wat op,
Hoe smaken u d’Orangiën?
Seigneur weest wellecom,
Proeft Neêrlants sopperlop;
Papou die creech den klop,
dOntrouw is daer vergolden,
Aen die Schotten ghedaen,
Die ghy tOldenborch scholden,
En moortlijck had verraên.
Prince, Heer God almachtich,
Zijn Excellency gheeft
Wijsheyt en goet verstant,
Dat hy, wel en eendrachtich,
Regeert soo langh hy leeft,
Tot rust vant vaderlant;
Verknoopt lis, pijl, en bant
Der edeler Heeren Staten,
Met een ghemeen spreeck-woort,
Op Godt wy ons verlaten,
dEer hem alleen behoort.