“De zwarte galei” voert een verrassingsactie uit in Antwerpen
Uit: J. van Vloten, Nederlandsche geschiedzangen , II, 1864, 359-361. Oorspronkelijke bron: Geuselietboeck
Luystert toe, men sal u singhen
Watter nu korts is gheschiet
Hoe ons galley gingh bespringhen
dAdmirael tAntwerpen, siet,
En oock t’ merctschip van Brussel,
Met vijf ander schepel snel,
Die daer fraey,
Aende kaey,
Sonder dringhen,
Vast gemeert laghen seer fraey.
Dees galey, soomen mocht mercken,
Is ontrent de Scheld’ gebracht,
Wel ghemonteert, tot verstercken,
Met gheschut en roeyers macht,
Hondert muskettiers daer by,
En matroos die was oock bly,
Om te gaen,
Onbelaen
Tot dees werken,
Want sy steldent op gheen waen.
Noch dry sloepen daer beneven,
Werden hier oock by ghebracht,
Om dit garen af te weven,
tWelck sy oock hebben volbracht;
tIs een stuck aerdich beleyt,
Wantmen niet veel sulck een feyt
Heeft ghesien
Korts gheschiên,
Wilt d’eer gheven
Die dit werck eerst gingh bespiên.
Den lesten November even,
Op S. Andries nacht lestleên,
Zijnse de Schelde opghedreven,
Met de vloedt, sonder ghesteen,
Stillekens, en wel te vreên,
Bij des vyants schansen heen,
Tot dat sy
Quamen by
Sonder sneven
Voor de stadt Antwerpen bly.
Flucx sy d’Admirael inroeyden,
Ons matrooskens rat ter hant,
Die op sulck spel niet vermoeyde,
Want zijn volck was meest aen lant;
Dies zy ‘t mosten gheven drae,
Want men gaf haer gheen ghenae,
tSchieten fel
Van dit spel
Dapper loeyden,
‘tMaecten in stat groot ghequel.
Sesentwintich schoone stucken
Geschuts heeft d’Admirael op,
tIs een bloemken weert om plucken,
tIs een eytgen metten dop;
tMoeyt de Spangiaerts opt casteel,
Want sy schoten nae ‘t juweel,
Maer twas niet,
tIs gheschiet,
tDoet haer jucken,
tAntwerpen was groot verdriet.
tWas daer overal in roere,
Monick, paep, ende bagijn;
De clocken maecten groot rumoere;
Allarm, allarme! mon couzijn!
Lieve buer, wat isser te doen?
Laet ons doch daer henen spoen,
Om te sien
Nae ‘t bediên
Van dees loeren,
Die ons dus comen bespiên.
Ons matroosen aen lant waren,
Meyrden daer vijf schepen of;
Ghinghen daermeê henen varen,
Sonder vraghen oft verlof,
Oock het marct-schip van Bruessel,
tConvoy-schip van Mechelen snel,
tDocht haer goet,
Metter spoet,
Om te maeren,
Aende Zeeusche dijcken soet.
Niet seer lang zy daer en bleven,
Doe sy ‘t werck hadden volbracht,
Met de ebbe zy wechdreven
Voor de wint, ‘t is waert belacht;
Op de schansen kreet men seer,
Maer ‘t was voor ons al moy weer;
tWas: roeyt an,
als een man,
Adieu neven,
dAdmirael is ons ghespan.
Prince, dit zijn Romeyns daden,
Waerdich in chronijck gestelt,
tIs een stuck niet om versmaden,
Eer moet hebben desen helt,
Die dit heeft ghepractiseert,
Hy behoorde te zijn vereert,
Met al zijn gasten fijn,
Voor dees daden,
Schenck haer vry de koele wijn.