Sluis uitgehongerd
Uit: J. van Vloten, Nederlandsche geschiedzangen , II, 1864, 373-377.
Oorspronkelijke bron: Een nieu Victorie-liedt van zijn Princ. Excell. , enz. In: Bibliotheca Duncaniana, Den Haag.
Verblijdt u nu al int Nederlant,
Mijn broeders wtverkoren,
Luystert nu doch toe al met verstandt,
Men salt u laten hooren
Hoe Mauricius den edelen graef,
Met alle zijn soldaten braef,
Den vyant gaet naspooren.
Ghelijck men can bevinden klaer,
Hier en in alle quartieren,
Doen men schreef sestien hondert jaer,
En daer toe noch viere,
Doen vergaderden, vroech ende laet,
Edel heeren met den gantschen raet,
Met den Nassouschen stamme fiere.
Den raet, die vondt een wijsheyt zaen
En dat met goeden vrede,
Men soude de schepen doen beslaen
In dorpen end’ in steden,
Sy quamen wt allen steden stout,
Kleene schepen, groot, nieu, ende oudt,
Matroos was stracx ghereede.
Doen sondt graef Mauritz posten jent,
Door Gods wijsheyt seer koene,
Die capiteynen kreghen pottent,
In allen garnisoene,
Wt alle schanssen, verstaet den toon,
Werden die soldaten opontboôn,
Want sy warender wel van doene.
Vier duysent en ses honder schepen rat,
Door bevel al van mijn heeren,
Sy quamen meest na Willemstadt
In den wint op laveeren,
Men sachse met die chrijchsliên zaen,
Dry daghen, wilt dit wel verstaen,
Voorby Dordrecht passeeren.
Daer was ghekriel ende geschil,
In die groote Armade,
Den dry en twintichsten April,
Doen voeren sy seer drade,
Die soldaten met de heeren eêl,
Te Rammekens voor dat casteel,
Moesten sy malcander verbeyden.
Den xxiiij April minjoot,
Sach men die schepen met hoopen,
Veel gasten die liepen om broot
En ander spijse koopen,
T’ savonts deed men de trommelen slaen,
Die soldaten moesten te schepe gaen,
Twee poorten bleven te Middelburch open.
Graef Mauritz, met zijn heyr-kracht,
En liet het hem niet verdrieten,
Te twaelf ueren al in der nacht,
Hoorde men dry scheuten schieten,
Die schepen lichten die anckers ras,
Want het alsdoen hooch water was,
Daer henen ghingen sy vlieten.
Die op Godt betrout hij wordt bemint,
Dat merckt men hier met verstande,
Godt sondt daer een Zuyd-Oosten wint,
Doen wy scheyden uyt Zeelande,
Die schepen voeren voort seer rat,
Voor ‘t kercken en voor ‘t zwarte gat,
Quamen int landt al van Casande.
Ons volck quam met jacht en schuyt
Seer stoutelijck te lande,
Spanjaert liep van schans en reduyt,
En liepen voort met schande.
Het volck worden aent landt gheset,
Men sloech trommen, men blies trompet,
Al in die Vlaemsche landen.
Men stelde het krijchsvolck in ghelee,
En dat met blijden schyne,
Wy kreghen in de schans te Hofstee,
Doen toghen wy na Lippijne,
Dat kreghen wy met accoort in,
Het was wel zijn Excelencies zin,
Sonder slach, stoot, ofte pijne.
Den vyant kreech dat in den neus,
Hy was soo seer belane,
Omdat men riep vive le Geus!
Het kosten hem veel tranen,
Hy zwoer by cruys en sinte Vincent,
Hy nam veel volcx al van Oostent,
En woud’ ons volck soo slane.
Sy quamen met al haer ghespuys,
Aen die west-zijd’ van Sluys vrije,
Zijn Excellency dede by Sluys
Maecken een batterije,
Soo datter niet éen spaensche guyt,
Met galeyen niet en sou comen uyt,
Dede sijn schepen soo bevrijen.
Zijn Excellencie niet te min,
Die poochde na den drooghen,
Cocxie heeft hy ghekreghen in,
Doen ghinck hy hem voort poogen,
Na sinte Flippe alsoo men sach,
Het geschiede wel op den Meydach,
Papou moest dat ghedoogen.
Op den selven dach als de schans hiet,
So heeft hyse in ghekregen,
Met goet accoort seyt ons dit liedt,
Godt die gaf doen zijn zegen,
Den vyant moest daer trecken uyt,
Wy dancken Godt voor sulcken buyt,
die ons wijst sulcke weghen.
Sinte Cathelijn was ons oock nut,
tEn heeft ons niet verdroten,
Op beyde schanssen met gheschut
Hondert schoten geschoten,
Wy planten onsen Mey ten schans,
Wy wonnen daer eene schoone krans,
Met onse koghels ende klooten.
Hy lichten zijn legher haestelijck,
Niemant en sachmen schromen,
Soo is hy flucx voor Ysendijck,
Die stercke schans, ghecomen,
Met batterije onghelaeckt,
Seer haestelijck en wel ghemaeckt,
Als Paepou heeft vernomen.
Een trompetter, seer triumphant,
Sondt den helt van Nassouwen,
Oft sy die schans in onse handt
Niet opgheven en wouwen,
Sy schoten den trompetter doot,
tWas een Italiaen en moorder snoot,
Alsmen daer mocht aenschouwen.
Als zijn Excellentie dat vernam,
Van zijn trouwe dienaren,
Doen sprack hy met moede gram,
Niemant in die schans te sparen;
Hy wou hebben die soldaet ras,
Die zijn trompetters-dood oorsaeck was,
Ghinck den tamborijn verklaren.
Twee capiteynen quamen oock ree,
Om te parlementeeren,
Sy brochten den Italiaen mee,
Al voor die vrome heeren,
Hy worde daer ghevangen voort,
Die capiteynen spraken van accoort,
Om met ons te accordeeren.
tAccoort ghinck voort en seer fraey,
Wilt dit te recht verstane,
Den thienden dach al van den May,
So zijn sy daer uytghegane,
Ses hondert mannen, hoort hier naer,
Die vendels moesten blijven daer,
Gheen trommel hoorde men slane.
In de maent Mey den twaelfsten dach,
Dat men graef Mauritz zonder cesseeren,
Die stadt van Sluys belegheren sach,
Met allen zijn krijghsheeren
Hy heeft zijn legher daer voor gheplant,
Met zijn krijchsvolck, cloeck en vailjant,
Albertus kondt niet keeren.
Hertoch Albertus, verstaet wel mijn,
Is met veel krijchsvolck ghecomen,
Om de stadt Sluys t’ontsetten fijn,
Weynich tot zijnder vromen,
Om de stadt te victaeljeren, dit wel verstaet,
Dan Albertus quam al veel te laet,
Dat hebben die van Sluys wel vernomen.
In de stadt Sluys, verstaet wel mijn,
Waren vijf duysent soldaten,
Met noch thien stercke galleyen fijn,
Die moesten sy alle daer laten,
Noch omtrent vier hondert slaven minjoot,
Moesten sy vry gheven cleyn ende groot,
Seer weynich tot haerder baten.
Binnen Sluys was seer grooten noot,
Van zout en ander spijs mede,
In derthien dagen hadden sy gheen broot,
Oock alle de soldaten mede,
Soo dat sy waren in zwaer dangier,
En maeckten daer al een groot ghetier,
Ter Sluys binnen der stede.
Doen hebben die van Sluys, gelijcker handt,
Eenen raedt t’samen ghesloten,
Om hun te geven in graef Mauritz handt,
tBrengt Albertus in verzeeren groote,
Twee capiteynen wt Sluys seer zaen
Zijn tot graef Mauritz int leger ghegaen,
Om met hem te accordeeren.
Den XX Augustus verstaet wel mijn,
Sach men int legher seer triumpheeren,
Om dat die soldaten, groot ende cleyn,
Wt der stadt Sluys souden marceeren,
Met haer volle gheweyr seer abondant,
Oock met vliegende vendels in de handt,
Soo sachmense convoyeeren.
Danckt Godt voor dese victorie schoon,
Mijn broeders hooch verheven,
Die Godt ons edelen princen zoon,
Met zijn soldaten, heeft ghegeven,
Spaenjaert moest daer van stonden aen uyt,
Wy dancken Godt voor sulcken buyt,
Amen! so spreken wy even.