Gedachtenis van Desideer Erasmus Rotterdammer,
aen den heer Peter Schryver
Uit: Vondel, Werken , II, 414-417.
Door Joost van den Vondel
O hooghgeleerde Schryver,
Wat quistghe tyd en yver,
Om op te doen ‘t geen levendigh gelijckt
Den grooten Desideer, die niemand wijckt.
Hou op van printesiften.
Een stapel wyse schriften
Is d’afdruck van den held, die eeuwigh leeft,
En d’aerdboôm met de pen verovert heeft.
Syn pen dreef voor sich heenen
Wt Rome en wt Athenen
‘t Barbarisch heyr, een’ schandelijcken hoop,
En oneer van den Christelijcken doop;
De Sieletyrannyen,
Met Gierigheyds Harpyen,
Den woesten krijgh, de Plompheyd dom en doof,
De Gulsigheyd, en ‘t blinde Bygeloof.
Syn hand die gaf de maete
Aen beyderleyen staete,
Aen’t weereldlijck en oock aen’t geestlijck hof:
Se hief de nutte kunsten wt het stof.
De doode graven hooren
Dat Cicero herboren
Tot onversierden roem van Maes en Rijn
Den Tiber leert syn lang verleert Latijn.
Wat jongen en wat ouden
Syn niet in hem gehouden.
Een bron van wysheyd vloeyt wt sijnen mond,
Den gouden tolck van’t heyligh Nieu Verbond.
De lang bewolckte Waerheyd
Herschept haer oude klaerheyd,
Na roestige eeuwen, wt dit Hollandsch Licht.
De Dooling krijgth een schaemrood aengesicht.
Syn siele walght van’t werren.
Se kiest geen’ dop voor kerren.
Al wat sy op den vasten grondsteen bouwt
Is dier gesteent, fijn silver, en rood goud.
Hy sticht vervalle steden
Door Godgeleerde zeden
En tempering van wetten, glad hersmeed
Met syne tong, die diamanten kneed.
Om pays is al syn bidden.
Voorsichtigh houd hy ‘t midden,
En staerooght op’t Apostolijck gestarnt,
Daer hier Charybd en ginder Scylle barnt.
De Roomsche myterkroone
Haer’ allerliefsten soone
Erasmus stadigh met ontvouwen schoot
Milddaedigh tot d’eerwaerdighste ampten nood.
Gekroonde koppen wencken
Syn gunste door geschencken
En tittels; maers syn veder even vry
Om Christus wraeckt gehuurde slaeverny.
Geen baetsucht maeckt hem eygen.
Oock swicht hy voor geen dreygen.
En die syn kruys omhelsend eere vlught,
Vervult met eere d’ongemeete lucht.
De redelijcksten soecken
Syn schaduw in syn boecken;
Waerop de haerteknaeghster Haetennyd
Belachelijck haer stompe tanden slyt.
Al is de Rotterdammer
Verlost van ‘t Christen jammer,
Syn troostleer wisch noch veele traenen af.
De segen Gods bedau syn saligh graf.
I.V. Vondelen