Oranje May-lied
Uit: Vondel, Werken , II, 762-764.
Door Joost van den Vondel
I.
O Hoe salig is ‘t te duycken
Onder den Oranje boom;
By een kristalijnen stroom
Gouden appelen te pluycken;
En te ruycken geur en lucht
Van die schoone Oranje vrucht!
II.
Wil de blixem, hagel, donder
Bloem en kruyd en lover slaen,
Duycken speelt, laet overgaen;
Mannen duyckt, en houdt u onder:
Onder desen boom is ‘t stil,
‘t Weer mach ruysschen hoe het wil.
III.
Wil de son met hitte steecken,
Mannen, duyckt hier in de schaeu,
Zijt gy dorstig, mat en flaeu,
Hier vloeyt Peneus met sijn beecken:
Hier zyn Tempe; hier is geur:
Hier is lessing; hier is kleur.
IV.
Zijtge schuw voor eenich ondier,
Voor een adder of een slang;
Weest voor geen fenynen bang:
Duyckt in luwte voor de son; hier,
Hier zyn alle beesten tam,
en de wolf gelijck een lam.
V.
Maer indien Hollanders vragen:
Waer van daelt dit vreedsaem lot?
Antwoord: waerlijck van een God,
Die in vrede schept behagen;
Die, op eenen oogenblick,
Twist en tweedracht strect tot schrick.
VI.
Dat ‘s Prins FREDERICK, de Vader
Van Prins WILLEM, kleene vorst,
Die noch lurckt aen ‘svoesters borst,
Uyt een milde koester-ader,
Melck, die sonder ongeval
Hollands Heyland queecken sal.
VII.
Laet ons twee autaren wijen,
Een den Vader, een den Soon,
En met lieffelijcken toon
Hunnen grooten naem belijen,
En hun Godheen al verheugd
Eer bewijsen voor dees deugd.
VIII.
Want wy sien ons gladde koeyen
Onbeschroomt te weyde gaen,
d’Uyers uytgespannen staen;
Die van room en boter vloeyen.
Melcker-buur die siet syn lust,
Daar hy schrander Elsken kust.
IX.
Daer hy wentelt in de bloemen,
In het piepend klavergroen:
En sy weygert hem geen soen;
‘t Sal haer ziel doch niet verdoemen:
Want de susters van de ste
Soenen selfs hare herders me.
X.
Daer hy met een dartel rietje,
Of een dunnen stroyen halm,
Onder Elskens soeten galm,
Lindeboomen na het liedje,
Met den top ten sang gekeert,
Graeg en nyver luystren leert.
XI.
Waterlandsche melck-boerinnen
Vlechten handen aen den rey,
Om te loven desen Mey,
Die haer lockt en nood tot minnen;
En Prins FREDERICK word lof
Toegesongen na het hof.
XII.
Onder ‘t singen onder ‘t spelen
Sit Mevrou AEMILIA
En slaet beyde Princen ga,
Die haer edel harte stelen;
En sy vind den Maytyd schoon
In het midden van twee Goôn.
I.v.V.