Op de Nederlantsche Oorlogen
van den doorluchtigen Romain, Famiaen Strada
Uit: Vondel, Werken , V, 482-483.
Door Joost van den Vondel
Wat zijn vele Nederlanders
In hun letterwijsheit anders
Dan een veder, uit de wieck
Van een grijs Romain of Grieck
En den ouden tijt getogen?
Wat van verre komt gevlogen,
Wort hier wonderlijck onthaelt.
Wie met anders vonden praelt,
Laet zich duncken ‘t is zijn eigen.
Onze schrijfgedachten neigen
Wilt te weiden buiten duin.
Kruiden in eens anders tuin,
Poelen, velden, en moerassen
Over menige eeuw gewassen,
Geven aengenamer geur
Dan het groen voor moeders deur.
Kies op ‘t vreemt en afgesleten,
Wy de nieuwe draght vergeten,
En verzuimen aen den haert
‘t Geen ten spiegel dient bewaert.
STRADA, een Romain geboren,
En van Klio uitgekoren,
Leert ons dit gebreck verstaen;
Wijst die vuile vlecken aen;
Komt, als Cezar, aengetogen,
Afgerecht op oorelogen,
In den boezem, van het lant,
Dat de kroon der landen spant.
Onder zijnen Alexander
Draeft zijn pen in ‘t velt, zoo schrander
Dat hy Kurtius niet wijckt,
En den prijs der pennen strijckt.
Neêrlant, trots op nieuwe vaerten,
Krijght van hem de beste kaerten
Van zijn’ bodem velt en strant,
Waar hy vaen en leger plant.
Ieder Raetslot sluit hy open.
Ieder aenslagh wort doorkropen
En doorsnuffelt van dit brein,
Van dien deftigen Romain.
Zoeck uit Griecksche burgertwisten
Noch Romainsch krackeel geen listen
Nochte treken: hier is ‘t al
Wat een krijghsman leeren zal,
En een Raetsheer, en bezorger
Van den huisman en den borger:
Hier is oordeel en beleit,
En het zekerste bescheit.
Parma, roem met kopre monden
Dat uw krijghstoght heeft gevonden
Zulck een’ glans in zwarten inckt
Van de schacht, die eeuwigh blinckt,
En de weerelt toe zal stralen
In het licht van alle talen.
J. V. VONDEL