Deze woorden zouden zijn gesproken door Willem van Oranje tegen Lamoraal, graaf van Egmond, op 3 oktober 1566. Daarmee wilde hij zeggen dat de Spanjaarden zich van Egmonds al te goed vertrouwen zouden bedienen om zich meester te maken van de Nederlanden.
De woorden zijn overgeleverd door Godevaert van Haecht, uit wiens kroniek hier de context wordt geciteerd. Oranje en Egmond hadden afgesproken te Willebroek, waar de prins eerder aankwam dan de graaf:
Ende den prinsche van Oraengien, daer eer wesende dan den grave van Egmont, so ginck hy sitten in de kuecken op den vleeschblock, vanwaer hy niet en wilde, voerdat Egmont hem gesproken hadde.
Ende incomende vraechde hy [Egmont] na synen cosyn en seyden: “Hy sidt op den vleeschblock!” Ende als sy nou byeen waeren, ende mocht vraghen waerom ditte, so antwoerde hy: “Daer soeckt gy my op te brenghen, maer ‘t mocht u wel eerst overcomen, want gy sult de brugge legghen, daer de Spaengiaerden sullen overcomen. Ende na vuel redenen, en dat den prinsche mocht segghen; “Gy sult u in den peryckel brenghen”, en hy [Egmont] hem betroude op de scoon beloefte van de goevernante, die hy wou segghen, dat haer alle wel verantwoerden soude aen den conick en wel gratie vinden; maer den prinsche seyde: “Siedt daer de gratie”, en trock uyt synen boesem seker bescheet, dat hem de secretaris van des conicx raet in Spaengien sekretelyck overghescreven hadde, hoedat die 7 heeren des verbont met allen haeren aenhanck, die van meyninghe syn geweest de inquisitie te wederstaen en de Spangiaerden daer uyt te houden, alle verwesen syn de doot te sterven.
Zie: Rob. van Roosbroeck ed., De kroniek van Godevaert van Haecht over de troebelen van 1565 tot 1574 te Antwerpen en elders (2 dln., Antwerpen : De Sikkel, 1929-1933) I, 112-113